ایمپلنت دندانی
ایمپلنت دندانی قطعه‌های پیچ مانند از جنس مواد سازگار با بدن همانند فلز تیتانیوم که اغلب به شکل ریشه دندان می باشد و داخل استخوان فک قرار می گیرد و به عنوان پایه ای جهت قراردادن پروتز دندانی استفاده می شود و باز سازی تاج از دست رفته را مقدور می سازد.
امروزه از ایمپلنت دندانی در موارد جایگزینی یک و یا چند دندان و یا حتی همه دندانها استفاده می شود و در بیمارانی که در حال حاضر از پروتزهای متحرک دندانی استفاده می نمایند در صورت قابل قبول بودن پروتز فعلی می توان با قراردادن دو یا چند ایمپلنت در فک آنها همان پروتز را به طور کامل محکم و با ثبات نمود.
قسمت‌های مختلف یک ایمپلنت دندانی
ایمپلنت دندانی از قطعات زیر تشکیل شده است :
الف – فیکسچر (قطعه جراحی)
ب- اباتمنت
ج- روکش (کراون)
خدمات جانبی ایمپلنت دندانی
با توجه به تحلیل ضخامت و طول استخوان آلوئول و جابجا شدن کف سینوس ماگزیلا، همواره کاشت ایمپلنت به سادگی انجام نمی شود و نیازمند انجام خدمات جانبی می باشد که در زیر به مهمترین این خدمات اشاره گردیده است:
سینوس لیفت
این جراحی به منظور فراهم آوردن حجم کافی از استخوان در مناطق خلفی فک بالا (محل دندانهای آسیای کوچک و بزرگ بالا) برای قرار دادن ایمپلنت استفاده می شود. با از دست رفتن دندانهای طبیعی در این ناحیه، کف سینوس به تدریج به طرف سقف دهان گسترده شده و به آن نزدیک می شود، بطوری که پس از مرور زمان، تنها یک لایه استخوانی نازک، دهان را از سینوس جدا می کند.این بستر ضعیف، ضخامت و استحکام کافی برای قرارگیری ایمپلنت را ندارد. بنابراین با انجام جراحی سینوس لیفت که به معنای بالا بردن سینوس می باشد، مقداری از مواد پیوند استخوان در سینوس قرار گرفته و کف سینوس بین ۲ تا ۲۰ میلی متر بالا برده می شود.
سینوس لیفت به دو روش کلی باز و بسته انجام می شود. در روش بسته، از طریق حفره ایجاد شده برای قراردهی ایمپلنت، مواد پیوندی داخل شده و بدون آسیب رساندن به غشای داخل سینوس، فشرده می شود و سپس ایمپلنت معمولا در همان موقع در محل گذاشته می شود. در این روش نسبت به روش باز، کف سینوس به میزان کمتری جابجا می شود . در روش باز که به جابجایی بیشتر کف سینوس نیاز است، از محلی بالاتر از دندانها، لثه شکافته شده و سینوس باز می شود و باز هم بدون درگیر کردن غشای مخاطی داخل سینوس، مواد پیوند استخوان در حفره سینوس قرار می گیرد و پس از ۴ تا ۹ ماه با تکمیل بلوغ استخوان پیوندی، ایمپلنت در محل قرار داده می شود.
جراحی پیوند استخوان
در موارد ی که بدلیل بیماری پیشرفته پریودنتال یا تحلیل فیزیولوژی استخوان و یا تروما ، استخوان ناحیه مورد درمان از دست رفته باشد، می توان اقدام به انجام این جراحی ها نمود که در این موارد از استخوان مصنوعی که بصورت دارو خریداری می شود و یا استخوان خود بیمار استفاده می شود.
در بسیاری از جراحیهای پیوند استخوان ، از ممبران جهت نگهداری پودر استخوان در محل جراحی استفاده می‌گردد. ممبران غشایی است که باعث جداسازی ناحیه پیوند شده می‌گردد .
CBCT
سیستم CBCT یک تکنیک تصویر برداری پزشکی است که عکس سه بعدی از استخوان مورد نظر در ناحیه فک ایجاد می نماید که اطلاعات لازم جهت جایگذاری ایمپلنت را به دندانپزشک میدهد.
ایمپلنت دندانی
ایمپلنت دندانی قطعه‌های پیچ مانند از جنس مواد سازگار با بدن همانند فلز تیتانیوم که اغلب به شکل ریشه دندان می باشد و داخل استخوان فک قرار می گیرد و به عنوان پایه ای جهت قراردادن پروتز دندانی استفاده می شود و باز سازی تاج از دست رفته را مقدور می سازد.
امروزه از ایمپلنت دندانی در موارد جایگزینی یک و یا چند دندان و یا حتی همه دندانها استفاده می شود و در بیمارانی که در حال حاضر از پروتزهای متحرک دندانی استفاده می نمایند در صورت قابل قبول بودن پروتز فعلی می توان با قراردادن دو یا چند ایمپلنت در فک آنها همان پروتز را به طور کامل محکم و با ثبات نمود.
قسمت‌های مختلف یک ایمپلنت دندانی
ایمپلنت دندانی از قطعات زیر تشکیل شده است :
الف – فیکسچر (قطعه جراحی)
ب- اباتمنت
ج- روکش (کراون)
خدمات جانبی ایمپلنت دندانی
با توجه به تحلیل ضخامت و طول استخوان آلوئول و جابجا شدن کف سینوس ماگزیلا، همواره کاشت ایمپلنت به سادگی انجام نمی شود و نیازمند انجام خدمات جانبی می باشد که در زیر به مهمترین این خدمات اشاره گردیده است:
سینوس لیفت
این جراحی به منظور فراهم آوردن حجم کافی از استخوان در مناطق خلفی فک بالا (محل دندانهای آسیای کوچک و بزرگ بالا) برای قرار دادن ایمپلنت استفاده می شود. با از دست رفتن دندانهای طبیعی در این ناحیه، کف سینوس به تدریج به طرف سقف دهان گسترده شده و به آن نزدیک می شود، بطوری که پس از مرور زمان، تنها یک لایه استخوانی نازک، دهان را از سینوس جدا می کند.این بستر ضعیف، ضخامت و استحکام کافی برای قرارگیری ایمپلنت را ندارد. بنابراین با انجام جراحی سینوس لیفت که به معنای بالا بردن سینوس می باشد، مقداری از مواد پیوند استخوان در سینوس قرار گرفته و کف سینوس بین ۲ تا ۲۰ میلی متر بالا برده می شود.
سینوس لیفت به دو روش کلی باز و بسته انجام می شود. در روش بسته، از طریق حفره ایجاد شده برای قراردهی ایمپلنت، مواد پیوندی داخل شده و بدون آسیب رساندن به غشای داخل سینوس، فشرده می شود و سپس ایمپلنت معمولا در همان موقع در محل گذاشته می شود. در این روش نسبت به روش باز، کف سینوس به میزان کمتری جابجا می شود . در روش باز که به جابجایی بیشتر کف سینوس نیاز است، از محلی بالاتر از دندانها، لثه شکافته شده و سینوس باز می شود و باز هم بدون درگیر کردن غشای مخاطی داخل سینوس، مواد پیوند استخوان در حفره سینوس قرار می گیرد و پس از ۴ تا ۹ ماه با تکمیل بلوغ استخوان پیوندی، ایمپلنت در محل قرار داده می شود.
جراحی پیوند استخوان
در موارد ی که بدلیل بیماری پیشرفته پریودنتال یا تحلیل فیزیولوژی استخوان و یا تروما ، استخوان ناحیه مورد درمان از دست رفته باشد، می توان اقدام به انجام این جراحی ها نمود که در این موارد از استخوان مصنوعی که بصورت دارو خریداری می شود و یا استخوان خود بیمار استفاده می شود.
در بسیاری از جراحیهای پیوند استخوان ، از ممبران جهت نگهداری پودر استخوان در محل جراحی استفاده می‌گردد. ممبران غشایی است که باعث جداسازی ناحیه پیوند شده می‌گردد .
CBCT
سیستم CBCT یک تکنیک تصویر برداری پزشکی است که عکس سه بعدی از استخوان مورد نظر در ناحیه فک ایجاد می نماید که اطلاعات لازم جهت جایگذاری ایمپلنت را به دندانپزشک میدهد.
